بررسی تأثیر میزان نیتروژن و مدت زمان تداخل علف‌های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه‌ای

به منظور بررسی تأثیر میزان نیتروژن و دوره‌های زمانی تداخل علف‌های هرز بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت (Zea mays L.)، ﺁزمایشی در تابستان سال ٨٩ در محل ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی اهواز، به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با ۳ تکرار به اجرا در ﺁمد. فاکتور اصلی مقادیر مختلف نیتروژن شامل ۳ سطح ۶٠N، ۱٢٠N و۱٨٠N کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره و فاکتور فرعی، تداخل علف‌های هرز شامل ۳ سطح، وجین مداوم علف‌های هرز تا پایان دوره رشد ذرت (1W)، وجین یک بار علف‌های هرز در مرحله ۶ برگی (2W) و تداخل کامل علف‌های هرز با گیاه ذرت تا پایان دوره رشد (3W) بود. نتایج بدست ﺁمده نشان داد که تداخل علف‌های هرز بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت تأثیر معنی‌دار داشته است و با افزایش مدت زمان تداخل علف‌های هرز عملکرد دانه کاهش یافت. افزایش رقابت علف‌های هرز باعث تاثیر معنی‌دار وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت گردید. اما افزایش میزان نیتروژن از 120N کیلوگرم در هکتار به ۱٨٠N کیلوگرم در هکتار تأثیر معنی‌داری بر عملکرد دانه ذرت نداشت و در مواردی (تیمارهای یک بار وجین و تداخل تمام فصل) به دلیل فشار زیاد رقابت از سوی علف‌های هرز، افزایش نیتروژن موجب کاهش عملکرد دانه ذرت شد. در سطح کم نیتروژن عملکرد بیولوژیکی و در سطح زیاد نیتروژن، عملکرد دانه ذرت بیش‌تر تحت تأثیر رقابت علف هرز قرار گرفت. براساس نتایج این آزمایش می‌توان نتیجه گرفت که با کاهش مدت زمان رقابت علف هرز، افزایش نیتروژن می‌تواند موجب افزایش عملکرد دانه گردد. در مقابل با افزایش مدت زمان رقابت علف هرز افزودن عناصر غذایی، رشد علف هرز را بیش از گیاه زراعی تحت تأثیر قرار داده و سبب افزایش توان رقابتی علف‌های هرز شده است.